اوراق مشارکت در ایران

شرایط اقتصادی پیچیده و در حال تغییر امروزه چنین اقتضاء می نماید تا بنگاه های اقتصادی دائما بدنبال روشهای نوین تامین مالی و تنوع تر نمودن پرتفوی خود باشند. از سوی دیگر نیز در طرح های بزرگ که تامین مالی قابل توجهی را می طلبند ، موسسات اعتباری حاضر به پذیرش ریسک ناشی از سرمایه گذاری در این طرح ها که بخش عمده ای از منابع انان را مصروف خواهد داشت نمی باشد. بنا به این شرایط و ضرورتها و در نظر گرفتن شرایط اقتصاد اسلامی که ایجاب می نماید راهکار هایی فراتر از روش های تامین مالی موجود در اقتصاد ربوی ابداع و بکار گرفته شود ، اقتصاد دانان و فعالان بخش اعتباری بدنبال راهکار هایی برای رفع این مفصل بوده اند. بسیاری از این راهکار ها و ابزار ها چیز بدیع و جدیدی نبوده و پیشیه ای به قدمت تاریخ اسلام یا فراتر از ان نیز داشته اند که با بروز رسانی انها و انطباق با شرایط روز می توان به نحو شاسته ای از انها استفاده نمود. با توجه به اینکه کشور ایران نیز در زمره کشور های مسلمان بوده بویژه پس از انقلاب اسلامی سعی در برقراری اقتصاد اسلامی و جست وجو برای ایجاد ابزار هایی منطبق با موازین اسلامی بوده است. نقطه اغاز رسمی این موضوع حذف بانکداری ربوی و تصویب قانون بانکداری بدون ربا در سال 1962 است. یکی از ابزار های راهگشا در سنوات اخیر انتشار اوراق مشارکت است که می تواند منبع تامین مالی مناسبی برای بنگاه ها و ابزار سرمایه گذاری خوبی برای صاحبان سرمایه باشد. از سوی دیگر فروش اوراق مشارکت دولتی به عنوان یک ابزار و سیاست پولی انقباضی ، گزینه و راهکاری برای جمع اوری هر چه بیشتر نقدینگی موجود و هدایت ان به سمت تولید می باشد.

مقاله پیش رو ضمن بررسی تاریخچه اوراق مشارکت در ایران به بررسی نقش و اهمیت این اوراق در اقتصاد کشور مشکلات مقررات و سایر موراد مربط به این موضوع می پردازد.